บทความโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. รวิเทพ มุสิกะปาน
เกือบ 2 ปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับความคิดสร้างสรรค์ในการเรียนการสอนทางด้านแฟชั่น ? ทั่วทั้งโลกหยุดชะลอ ทบทวน หาทางออกสำหรับการเรียนการสอนการแฟชั่น ที่ผ่านมานักศึกษาแฟชั่น ที่ต้องเน้นการฝึก ทั้งปฏิบัติ ทั้งวิธีคิดและทดลอง การหาแรงบังดาลใจจากสิ่งรอบตัวรวมทั้งต้องสร้างสรรค์แรงบันดาลให้กับผู้อื่น แต่ช่วงเวลานี้กับสถานการณ์แพร่ระบาดของโควิด19 การเรียนการสอนแฟชั่นในสถาบันแฟชั่นทั่วทั้งโลกต้องปิดโรงเรียน ใช้การเรียนการสอนแบบออนไลน์ นักศึกษาแฟชั่นปรึกษาอาจารย์ผ่านกล้อง ทำชิ้นงานที่บ้านด้วยตัวเองเกือบทั้งหมด หาแรงบันดาลใจอย่างมีข้อจำกัด ไม่ได้ใช้สตูดิโอในสถานศึกษาอย่าง เครื่องปริ้น เครื่องเลเซอร์คัต จักรเย็บผ้า เครื่องทอผ้า รวมถึงวัสดุอุปกรณ์ที่ต้องทำในสตูดิโอ โจทย์ยากที่สุดคือต้องงานทำที่บ้าน อนุโลมได้ คือใช้การขนส่งเพื่อการขนส่งชิ้นงานที่ทำแล้วกลับไปกลับมาระหว่านักศึกษาและช่างฝีมือ เพื่อทำงานร่วมกันและต้องปรึกษาผ่านกล้องมือถือ